شهرما

این منم رسواترین رسوای شهر

سنگ تیپاخورده ای بر پای شهر

این منم در شهر خود بیگانه ای

خسته ای دیوانه از غوغای شهر

هرطرف فریاد و غوغای کسی است

گوش جانم کر شد از اوای شهر

این منم سرگشته تر از گرد باد

کودکی اواره در شب های شهر

طفل سرگردان قلبم روز و شب

می دود تا مرز نا پیدای شهر

گرچه دریا تر ز دریایم ز اشک

قطره ام گمگشته در دریای شهر

این منم تنها تر از حتی شما!

کودک سر خورده و تنهای شهر

سنگ تحقیرم زنند امروز و باش

تا چه بیند چشمم از فردای شهر!